HARMONIE ST. RADBOUD

De jubilarissen. Alleen Maud Kolks ontbreekt vanwege quarantaine. Foto: Henk van Raaij

St.Radboud huldigt jubilarissen en Maria Ebbers

Op zondag 13 maart startte harmonie St. Radboud uit Silvolde haar 100e jubileumjaar met een echt jubelconcert. Tijdens dit concert werd speciaal stil gestaan bij de jubilarissen. Door corona heeft de vereniging haar jubilerende leden niet meer kunnen huldigen. Dat moest dus worden ingehaald. De teller stond daarom op 11. Zij werden allemaal gehuldigd, maar voor Maria Ebbers werd het wel een hele bijzondere morgen: zij mag zich in het vervolg erelid noemen van de harmonie. Het was een mooie morgen in ‘Ons Pakhuus’. Harmonie St. Radboud uit Silvolde pakte eens ouderwets uit. Op het programma stonden zo gezegd de huldigingen van de jubilarissen, maar ook muzikaal gezien, was het weer als van ouds bij de harmonie. Onder leiding van dirigent Robert Wijnands liet het harmonieorkest alle facetten van haar kunnen horen. Van een Portugese concertmars, bijzondere filmmuziek van John Williams, popmuziek van Bruce Springsteen tot aan de musical ‘The Greatest Showman’. De harmonie bracht het allemaal zonder enige moeite. Een mooi begin van het jubileumjaar. Voor Maria Ebbers was er een speciaal moment in het concert gereserveerd. Maria moest vorig jaar vanwege gezondheidsredenen stoppen met het musiceren op de euphonium. Ze was bijna 60 jaar muzikant, maar het ging niet meer. Toch liet St. Radboud haar niet zomaar gaan. Maria was jarenlang de drijvende kracht achter het jeugdorkest. Onder haar leiding werd een jeugd-dweilorkest opgericht dat later de naam ‘Marianierskapel’ kreeg als eerbetoon aan haar. De Marianierskapel groeide uiteindelijk uit tot een van de bekendste dweilorkesten van de regio en was een graag geziene gast bij de Silvoldse carnaval. Naast het aansturen van dit orkest heeft Maria als secretaresse jarenlang in het bestuur gezeten van harmonie St. Radboud. Tegenwoordig staat ze nog vaak op een repetitieavond achter de bar om de muzikanten te voorzien van een drankje. Dat Maria het erelidmaatschap kreeg, was dus niet meer dan logisch en zeker verdiend. Naast Maria waren er nog 11 huldigingen. Zes leden werden gehuldigd voor hun 12,5 jarig lidmaatschap, te weten: Jan Steverink (vaandeldrager), Jari ten Have (drumbandlid), Jurgen en Ellen Rissewijck (drumbandleden), Evelien Gosselink (klarinettist) en Merel Hoes (dwarsfluitist). Voor 25 jaar werden saxofonisten Maud Kolks en Jolène Steverink gehuldigd. Voor het 40-jarig lidmaatschap werden Karin Wüsthoff (tenor-sax) en Theo Koolenbrander (oud penningmeester en erelid) gehuldigd en ten slotte werd José Holtus (oud-muzikant en erelid) gehuldigd voor haar 50-jarig lidmaatschap van de harmonie. Het concert werd beëindigd door alle bezoekers uit te nodigen voor de twee recepties die volgen op zaterdag 26 maart. Om 14.00 uur begint die dag de receptie ter ere van Tonnie Geerts, Theo Pelgrim en Gerard Geerts die 60 jaar lid zijn en om 16.30 uur start de receptie ter ere van het 100-jarig bestaan van harmonie St. Radboud. Beide recepties vinden plaats in Ons Pakhuus en zijn vrij toegankelijk voor iedereen. De harmonie blijft dus voorlopig nog in jubelstemming.

Zestig jaar of meer lid van Radboud Silvolde

Dit jaar viert harmonie St. Radboud in Silvolde het honderdjarig bestaan. Een imponerende mijlpaal, die uitgebreid gevierd gaat worden. Zoals gebruikelijk in het verenigingsleven wordt er dan ook aandacht geschonken aan leden die al jarenlang aan de vereniging zijn verbonden. Bij Radboud zijn er drie die al zestig jaar of langer actief lid zijn. Door Walter Hobelman Het drietal bestaat uit Gerard Geerts (70) die zestig jaar lid is en zijn broer Tonnie Geerts (73) die net als Theo Pelgrim (76) al tweeënzestig jaar muziek maakt. Tonnie is ook voorzitter van St. Radboud en bekleed die functie al bijna vijftig jaar. Indrukwekkende cijfers zijn het. Het geeft ook aan hoe mooi het is om muziek te maken met anderen en een rol te spelen in het Silvoldse dorpsleven. “Daar denk je niet over na als je als tienjarig jongetje bij de muziek terecht komt”, realiseert Gerard zich. Zowel hij als zijn broer Tonnie kwamen bij de vereniging omdat er meer familieleden lid waren. “Dat ging gewoon zo in die jaren. Mijn vader en oom vonden dat het tijd was om lid te worden en dan deed je dat gewoon.” Beide jongens begonnen met blokfluitles. “Zodra je kon tellen en noten lezen mocht je door naar het orkest”, weet Tonnie te vertellen. Hij begint te spelen op een bariton en stapt later via de klarinet over naar zijn huidige instrument, de bas klarinet. Gerard begint op klarinet, maar moet dat instrument na een ongeval waarbij hij één vinger verliest, verwisselen voor het slagwerk. Tegenwoordig bespeelt hij de bariton. Theo Pelgrim kreeg na de blokfluit een piston in zijn handen. “Dat noemen ze tegenwoordig een cornet, een soort kleine trompet. Later ben ik hoorn gaan spelen en speel nu de mellofoon, ook een soort hoorn.” Veel keus in instrumenten hadden drie leden niet bij aanvang. “Je kreeg in je handen gedrukt waar behoefte aan was en waar je een beetje aanleg voor had. De rest kwam later wel”, legt Tonnie uit. De drie mannen leven voor de muziek. Waar Tonnie zich vooral bestuurlijk actief maakt is Gerard meer een muzikant die, waar dat ook maar kan en gevraagd wordt, muziek wil maken. “Ik ben betrokken geweest bij de egerländer kapel, maakte muziek tijdens carnaval en de kermis en speel als gast- of invalmuzikant bij andere verenigingen. Vraag mij niet om in het bestuur plaats te nemen”, zegt hij lachend. Theo is als vicevoorzitter en bestuurslid ook op andere wijze bij St. Radboud betrokken geweest. De drie muzikanten zouden uren kunnen vullen met prachtige anekdotes over het verenigingsleven. Het woord ‘vroeger’ valt met grote regelmaat. Dirigentenwissels die wel of niet goed uitpakten, deelname aan concoursen, de gezelligheid tijdens de nazit na d erepetitie, de eindeloze rij serenades, optredens, processies en dergelijke (“soms liep ik in een week meer in mijn uniform dan in mijn werkkleding”, aldus Gerard) het heeft gezorgd voor een eindeloze hoeveelheid herinneringen die gekoesterd worden. “St. Radboud is onderdeel van ons leven”, verwoord Theo, die zich zorgen maakt over de huidige tijd en de toekomst van de vereniging. “Het verenigingsleven in het algemeen staat onder druk. Ouders en kinderen maken andere keuzes, zijn op een andere manier betrokken en de vanzelfsprekendheid van vroeger is er helaas niet altijd meer”, vertelt de voorzitter. Desondanks is hij optimistisch en verwacht dat St. Radboud het 150 jarig jubileum zeker nog wel gaat halen. “Een dorp kan niet zonder muziek. Carnaval, de kermis, dodenherdenking, koningsdag, de intocht van Sinterklaas, wat zou dat saai zijn zonder muziek. Dat wil toch niemand?” Het komend jaar staat voor de harmonie in het teken van het jubileum. “We zijn blij dat de corona maatregelen op tijd zijn veranderd alhoewel we zeker alert blijven en er alles aan doen om het voor iedereen veilig en verantwoord te houden”, aldus Tonnie. Wat er allemaal gaat gebeuren en op welke wijze iedereen de jubilerende vereniging kan horen en zien leest u in het kader op deze pagina. “St. Radboud is nog springlevend en dat blijft voorlopig ook wel zo. En zolang wij kunnen dragen we ons steentje daar aan bij”, verwoordt Gerard de gezamenlijke mening van de drie jubilarissen.

JUBILARISSEN

Foto’s “JubelConcert”

13-03-2022 Kijk verder >>>

Jubileumkrant van harmonie St. Radboud

26-03-2022 Kijk Verder >>>

Zaterdag 26 maart 2022 werd de jubileumreceptie van de 100-jarige Harmonie St. Radboud extra feestelijk. Burgemeester Otwin van Dijk kwam namelijk met een speciale boodschap naar de receptie: “Het heeft Zijne Majesteit de Koning behaagd om Harmonie St. Radboud een Koninklijke Erepenning te verlenen. Een prachtige bekroning op 100 jaar uitmuntend musiceren.” In zijn toespraak memoreerde de burgemeester dat St. Radboud bij de oprichting in 1922 niet meteen begon als een harmonie, maar als een fanfare. “Met oude, afgedankte instrumenten, die overgenomen waren van een muziekvereniging die al lang niet meer bestond. En toch werden er meteen al regelmatig prijzen behaald op muziekconcoursen.” Helaas waren er ook een paar flinke tegenslagen vervolgt de burgemeester. “Zo werd in 1936 het voortbestaan van de vereniging bedreigd door een gebrek aan middelen en motivatie. En tijdens de Tweede Wereldoorlog staakten de repetities en overige activiteiten. Ook waren er meerdere keren grote financiële problemen. Maar telkens weer was de vereniging inventief en bedacht mooie inzamelingsacties waaraan gul werd gedoneerd door de Silvoldse bevolking. Vaak was er ook nog geld over om nieuwe instrumenten of nieuwe uniformen aan te schaffen.” Na de Tweede Wereldoorlog werden grote successen behaald en promoveerde St. Radboud in 1948 naar de afdeling ‘uitmuntendheid’. Er werden concerten gegeven, buitenlandse uitstapjes gemaakt en (federatieve) muziekconcoursen georganiseerd. En altijd stond daarbij de samenwerking met andere muziekgezelschappen en koren voorop. Van Dijk: “In de programmering houden jullie altijd rekening met het publiek. Of dit nu de jeugd betreft of de bewoners van het bejaardencentrum.” St. Radboud is nog altijd een bloeiende vereniging met dik 70 leden. Stevig verankerd in de hechte Silvoldse dorpsgemeenschap. “Als harmonie nemen jullie een vooraanstaande en verbindende plaats in”, aldus de burgemeester. “Jullie zijn een levenskrachtige vereniging die veel investeert in de opleiding van jonge muzikanten in samenwerking met de lokale basisscholen. En dat al 100 jaar! Een prestatie van formaat. Ik feliciteer jullie hier heel hartelijk mee en hoop dat jullie dit bijzondere jubileum dit jaar groots kunnen vieren.”

Cadeau Stichting “Ons Pakhuus” 29-03-2022 Vanavond kregen we een cadeau namens Stichting 'Ons Pakhuus'. Eerst werden we op het verkeerde been gezet met een nep cadeau (een collage van foto's uit de jubileum krant), maar dit werd snel goed gemaakt met twee heerlijke taarten! Erg bedankt voor deze traktatie. Top gedaan hoor!

Foto’s receptie 100 jaar St.Radboud

26-03-2022 Kijk verder >>>

Foto’s receptie jubilarissen

26-03-2022 Kijk verder >>>

SILVOLDE – Harmonie St. Radboud uit Silvolde mag het honderdjarig bestaan vieren. Het jongste en het oudste lid zijn allebei even betrokken bij de vereniging. Walter Hobelman 14-04-2022 Jet Buiting (14) speelt trompet en zit sinds anderhalf jaar bij het ‘grote’ orkest. Theo Pelgrim (76) bespeelt de mellofoon (een soort hoorn) en doet dat al ruim 62 jaar. Naast blokfluitleerlingen, leerlingen op een instrument en een drumband bestaat het harmonieorkest uit 45 leden. ,,Mijn moeder speelt ook bij de harmonie en zo ben ik ook bij Radboud terechtgekomen”, vertelt Buiting. Na de blokfluitlessen koos ze voor de trompet. ,,Haar overgrootvader speelde ook trompet bij Radboud”, weet Pelgrim te vertellen. ,,Ik heb nog samen met hem muziek gemaakt.” Bij hem was er geen familieverbinding om lid te worden van Radboud. ,,Ik was thuis de enige die muziek maakte. Lid zijn van een vereniging had als voordeel dat je ook sociale contacten opdeed. Dat was voor mij een reden om muziek te gaan maken.” Muzikale opleiding De muzikale opleiding was voor beiden behoorlijk verschillend. ,,Ik kreeg les van een andere muzikant, die bij ons thuis les kwam geven”, vertelt Pelgrim. Tegenwoordig gaat dat anders. Buiting krijgt muziekles via de muziekvereniging, die daarin samenwerkt met de muziekschool in Ulft. ,,Jet leert alles via lesmethodes, meespeel-cd’s en dergelijke, dat hadden wij vroeger niet”, vertelt Pelgrim. De trompetpartij is vaak gelijk aan mijn partij. Als ik Jet dan hoor spelen dan kan ik daar een beetje op steunen De twee leden leren ook nu nog veel van elkaar. ,,Ik zit achter Theo in het orkest en als het ritme een beetje moeilijk is, of als er een lastig stukje gespeeld moet worden, dan hoor ik hoe Theo dat speelt en daardoor lukt het mij dan ook beter”, legt Buiting uit. Pelgrim vult aan: ,,Omgekeerd is dat net zo. De trompetpartij is vaak gelijk aan mijn partij. Als ik Jet dan hoor spelen dan kan ik daar een beetje op steunen. Zeker bij de snellere gedeeltes in de muziek is dat wel fijn, dat spelen die jonge gasten toch makkelijker dan ik.” Paar andere ‘tieners’ De 14-jarige Buiting voelt zich helemaal op haar plek bij de vereniging. ,,Het mooiste is, dat iedereen met elkaar omgaat. Ook tijdens de pauze bijvoorbeeld, dan sta ik nooit alleen, er komen altijd wel mensen een praatje maken”, vertelt ze. Ze heeft in het orkest nog een paar andere ‘tieners’ als collega’s, maar het merendeel is boven de twintig. ,,Je bent samen een vereniging”, zegt Pelgrim. ,,De jeugd heeft de toekomst, dus die moeten zich thuis voelen en plezier hebben in het muziek maken. Het is juist leuk om met de jongeren te praten, die kijken toch anders naar de wereld dan oudere mensen. Ook daar kan je iets van elkaar leren.” Toekomst Of Buiting zichzelf ook nog muziek ziet maken als ze zeventig is, betwijfelt ze een beetje. ,,Op dit moment vind ik het heel leuk en ga ik zeker nog wel een tijdje door. Maar zestig jaar is wel lang hoor”, vertelt de mavoleerling die in de toekomst misschien logopediste wil worden. Maar herintreden kan natuurlijk ook altijd nog, als het leven wat meer op de rit staat Pelgrim, die in zijn werkzame leven meubelmaker is geweest, begrijpt die twijfel wel. ,,Voor mij is het anders, muziek maken is mijn hobby en ik heb er nu alle tijd voor. De jeugd heeft zóveel dingen die aandacht vragen, ik kan me voorstellen dat er soms keuzes gemaakt moeten worden en helaas is dan de muziek vaak iets, dat als eerste geschrapt wordt. Maar herintreden kan natuurlijk ook altijd nog, als het leven wat meer op de rit staat.” ‘Belangrijk stukje’ in hun leven Beide muzikanten zien de vereniging als een belangrijk stukje in hun leven. Beiden proberen zoveel mogelijk de repetitieavonden te bezoeken. ,,Mijn vrouw is die avond een soort oppasmoeder voor kinderen van twee collega muzikanten. Zo kunnen zij op die manier ook de repetities bijwonen.” Buiting vertelt dat ze soms, als ze veel schoolwerk heeft, in de pauze van de repetitie naar huis gaat. ,,Soms moet dat, anders gaat het mis op school en dat kan niet de bedoeling zijn.”

Jet Buiting (l.) en Theo Pelgrim (r.) voelen zich thuis bij St. Radboud. © foto: Henk van Raaij